در همان پاییز ، یک هفته قبل از حرکت ، با شرکت هتل سازی دریا تماس گرفتم و جارا رزرو کردم اما تا صبح روز حرکت که زدیم به جاده ، وچر هتل را بهم ندادند ، آخر سر از تو جاده زنگ زدم بهشون و گفتم حداقل آدرس که میتونید بدید!!!!

بعد از ظهر به این هتل آمدیم ، در همان وحله ورود ، اولین چیزی که محکم خورد تو ذوقمان این بود که درست بر جاده بود. جاده مابین رامسر تا چابکسر.

من هیچ وقت تو سفرهام به شمال ، کنار جاده ، ویلا یا هتل نمیگیرم . معمولا میاییم سفر تا از سروصدا دورباشیم و مثلا یک آرامشی بگیریم نه اینکه از شب تا صبح صدای عبور ماشینها تو گوشمان باشد.

بهترین هتل هم باشد اگر در بدترین جا قراربگیرد هیچ لطفی ندارد.

بخاطر تعدادمان ، 2 اتاق به ما اختصاص داده شده بود . یکی از اتاقها رو به خیابان بود و دیگری پشت به آن .

اتاق رو به خیابان بزرگ بود و دارای تراس ، اما آمده بودند جولوی تراس را با پنجره بسته بودند و حالا صدای اتاقهای بقلی خیلی راحت اکو شده و چند برابر بیشتر تو گوش همسایه ها بود.

البته بازهم صدای ماشین های توی جاده حذف نشده بود ، آن هم بود.

یعنی آرامش و سکوت ، نمرش صفر بود.

اتاق دوم ، لوله سرویس بهداشتی بالا خراب بود و نشت میکرد به سرویس این اتاق ، صبر کردیم تا یک اتاق دیگر رو نظافت کردند و تحویلمون دادند . بچه ها تلوزیون زدند و دیدن که برنامه ای نشون نمیده ، با اومدن رسپشن معلوم شد که کابلش ایراد داره ، اینو بگم که تا روز آخرمون این کابل درست نشد و بچه ها کابل ارتباطی تلویزیون اتاق ما را بردند.

از زمان غروب خورشید دیگه رسپشنی هم وجود نداشت و هرکی کاری یا مشکلی داشت لازم بود که به موبایلش زنگ بزنه.

طبقه زیر ما ، مغازه های رو به جاده پارادایس بودند ، اون رو اجاره داده بودن و مستاجر تا ساعت 10 شب داشت تودیوار بتنی دریل کاری میکرد . هیچ کس هم نبود که بره و اعتراض بکنه و جولوی کارشون رو بگیره . آخرش هم خودم در چند نوبت رفتم و اعتراض کردم ، ولی کو گوش شنوا ( اینجاست که مدیریت صحیح ، خلا خودش رو خیلی خوب نشون میده ) .

خیلی سعی میکنم منفی ننویسم ولی یجورایی نمیشه . اتاقش خوب بود ، تختش خوب بود ، میز داشت – مبل داشت – میز توالت با آینه داشت – یخچال و تلویزیون داشت - کولر گازی و رادیاتور – فلاکس چای بهمراه چای و نسکافه گذاشته بودند – تراس داشت . . .

اما تراسش شدت صدا رو دوچندان میکرد.

پرده هاش یک تور نازک سفید بود هم اصلا جولوی نور را نمی گرفت و هم از اونور پیدا بود

حمامش اصلا و اصلا جایی برای آویزان گردن یا گذاشتن حوله نداشت ، سوسک هم داشت

شیشه روی میزش هم شکسته بود و یه سوراخ وسط میز باقی بود

شیر رادیاتور باز نمیشد و تو این آخر پاییزی نمیشد اتاق رو گرم کرد

صدای خیابان و هم که داشتیم و البته اینترنت وای فای هم نداشتیم

غروب هم که میشد رستوران آبجوش نمیداد و می گفت الان سرویس شام را دردست داریم ( پس این فلاکس به چه دردی میخوره ؟؟؟ )

فقط صبحانه اش خوب بود.

ما هر روز بعد از صبحانه میرفتیم بیرون ، یا به ارتفاعات کوه های اطراف و یا در کنار دریا وقت را سپری میکردیم و فقط موقع تاریک شدن هوا به هتل پارادایس برمیگشتیم تا از صحبتهای اتاق های همجوار فیض ببریم

لطف یک سفر به این است که خاطرات خوب آن موجب شود که مسافر بازهم به آنجا برود ، اما ما هیچ وقت علاقه ای به آمدن مجدد به هتل پارادایس ( مربوط به شرکت هتل سازی دریا ) درخودمان نمیبینیم .

حالا اگر قرار باشد شرکت هتل سازی دریا در شهر رامسر هرسال این هتل را بعنوان محل اقامت ارائه بده ، حتما قراردادمو باهاش لغو میکنم.

جالب اینجاست که در صفحه اول وب سایتشان زدن "آسایش را با ما تجربه کنید...." .

این بار سفرنامه من اینجوری رقم خورد ، سفرهاتان همواره با شادی همراه باشد.

ع.م